Η ομάδα του Therapy Nest προτείνει ταινίες!
Προτάσεις Ταινιών

Ρόμα

Μεξικάνικη ταινία του 2018 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αλφόνσο Κουαρόν. Η ταινία τοποθετείται στο Μεξικό του 1970 και 1971 και ακολουθεί έναν ταραχώδη χρόνο από τη ζωή μιας υπηρέτριας στο σπίτι μιας μεσοαστικής οικογένειας. Πρόκειται για μια βαθύτατα προσωπική, ημι-αυτοβιογραφική ταινία, με έντονους συμβολισμούς. Ο Κουαρόν επανεξετάζει τις παιδικές του μνήμες, οι οποίες στο σήμερα γίνονται αντιληπτές μέσα από ένα άλλο πρίσμα, αυτό της ενηλικίωσης. Η παραγωγή της συγκεκριμένης ταινίας ήταν μια ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά διαδικασία, επειδή μέσω αυτής ο σκηνοθέτης κλήθηκε να αναμετρηθεί με το παρελθόν του. Ο Κουαρόν επιθυμούσε όσοι δουν το Ρόμα να βιώσουν ΄΄τη μοναξιά που μας ενώνει όλους΄΄.

Ένα βασικό μήνυμα της ταινίας είναι ότι παρά τις καταστροφές, τους θανάτους και τις δυσκολίες με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι και μπορεί να μας στιγματίσουν, η ζωή πάντα συνεχίζεται.

Προτείνει η Ζωή Τούζου

Κράμερ εναντίον Κράμερ

Διαχρονική και τρυφερή ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες .

Ο καθένας από εμάς μπορεί να βρει τη δική του ματιά ως γονιός, εργαζόμενος ή παιδί σε κάποιον από τους τρεις ήρωες!

Προτείνει η Χριστίνα Δέσπου

Τα μυαλά που κουβαλάς

Στην ταινία παρουσιάζεται με τρόπο απλό, κατανοητό και ευχάριστο κάτι σύνθετο και καθόλου αυτονόητο: ο τρόπος που λειτουργεί ο εγκέφαλος και ο οργανισμός μας συνολικά, όταν βιώνουμε διαφορετικά συναισθήματα.

Μέσα από τις καθημερινές εμπειρίες και τις αλληλεπιδράσεις ενός παιδιού με το περιβάλλον του, σε μια περίοδο που καλείται να διαχειριστεί αλλαγές στην ζωή του, βλέπουμε πώς μοιάζει και  τι προκαλεί το κάθε συναίσθημα, πώς συνυπάρχουν τα συναισθήματα μεταξύ τους, τί γίνεται όταν επικρατεί ένα συναίσθημα και πώς μπορούμε να ρυθμίσουμε τα συναισθήματα μας.  Το επίκεντρο είναι ένα παιδί, ωστόσο αυτό που συμβαίνει στον εγκέφαλο του παιδιού είναι ίδιο με αυτό  που συμβαίνει και στον εγκέφαλο ενός ενήλικα.

Η ταινία έχει ενδιαφέρον, μεταξύ άλλων, γιατί η  κατανόηση και η διαχείριση των συναισθημάτων, μπορεί να είναι σημαντική πρόκληση όχι μόνο για τα παιδιά,  αλλά και για τους ενήλικες. Το να μπορέσουμε να δώσουμε λέξεις ή νόημα στα συναισθήματα μας είναι, μάλιστα, ένας  από τους βασικούς στόχους της ψυχοθεραπείας. Μόλις μπορέσουμε να ονομάσουμε ένα συναίσθημα, μπορούμε να αρχίσουμε να το καταλαβαίνουμε και όταν το καταλάβουμε μπορούμε να αρχίσουμε να το αντιμετωπίζουμε. Το να έχουμε μια «εικόνα» για αυτό που συμβαίνει και καλούμαστε να διαχειριστούμε, το κάνει πιο ενδιαφέρον!

Προτείνει η Δήμητρα Γαλάνη

Εισιτήριο για τον Παράδεισο

Η ταινία κέρδισε το ενδιαφέρον μου, αφού δύο εξαίρετοι και απολαυστικοί ηθοποιοί, Ρόμπερτς και Κλούνεϊ, αυτοσαρκάζονται εντελώς ακομπλεξάριστοι ,την ίδια στιγμή που τσακώνονται μεταξύ τους και γίνονται πρωταγωνιστές μικρών αλλά αρκετά αστείων στιγμιότυπων, αφήνοντας το χιούμορ να έχει τον πρώτο ρόλο. Όλη η ταινία διαπνέεται από την αύρα του κλασσικού Χόλιγουντ και των ρομαντικών κομεντί των 50’ς ,με φόντο ένα εξωτικό νησί και σε πρώτους ρόλους δύο νευρωτικούς χαρακτήρες που προφανώς πήραν την ζωή τους από μονοπάτια που δεν τους ταίριαξαν, κι έκτοτε συνεχίζουν να παλεύουν με τις εμμονές και τα ελαττώματα τους.

Προτείνει η Τζωρτζίνα Εμμανουήλ

Το κυνήγι της ευτυχίας

«Το κυνήγι της ευτυχίας» :( The pursuit of Happiness) είναι μια ταινία που κυκλοφόρησε το 2006 και βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Chris Gardner, τον οποίον υποδύεται ο Will Smith, είναι ένας άνεργος και άστεγος, μονογονέας  πατέρας, ο οποίος αγωνίζεται να επιβιώσει οικονομικά και να φροντίσει με αξιοπρέπεια τον γιό του, για τον οποίο φέρει  την αποκλειστική ευθύνη. Μετά από κάποιες  λάθος επενδυτικές αποφάσεις που πήρε , καταλήγουν πατέρας και γιός να ζουν  κάτω από πού δύσκολες συνθήκες , άστεγοι, οπουδήποτε, ακόμα και στην τουαλέτα του σιδηροδρομικού σταθμού. Ο Chris όμως, παρά τις δυσκολίες,  είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει το όνειρο του, να γίνει χρηματιστής  και κάνει τα πάντα για να το καταφέρει .Είναι η δύναμη της επιθυμίας, η δίψα του για υπέρβαση , η πατρική του αγάπη και τελικά αυτός ο  σιωπηλός και εσωτερικός – πλην όμως- δυνατός όρκος που πήρε κάποια στιγμή, ότι θα τα καταφέρει και για εκείνον αλλά και για το παιδί του, που αποτυπώνονται με ένα υπέροχο τρόπο στην ταινία αυτή.  Καταφέρνει  χάρη στην επιμονή του,  όχι μόνο να ξεπεράσει τις δυσκολίες αλλά  και να γίνει σπουδαίος στην δουλειά του, φτάνοντας στην κορυφή της Γουόλ Στριτ!

Προτείνει η Αγγελική Παπαγεωργίου

Interstellar

Ο ανθρώπινος νους αντιλαμβάνεται τρεις διαστάσεις• στην ταινία Interstellar η διάσταση του χρόνου λαμβάνει μορφή και υπόσταση.

Ο χρόνος είναι για όλους ανεξαιρέτως μια μεταβλητή που παίζει ρόλο τόσο στην ψυχική υγεία όσο και τις υπόλοιπες επιστήμες (φυσική, αρχαιολογία, οικονομία, εκπαίδευση κλπ) , ποτέ όμως δεν τον αντιλαμβανόμαστε πέραν της φθοράς του.

Στην ταινία αυτή ο χρόνος και οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν μια πιο ολιστική προσέγγιση, πατέρας και κόρη διατηρούν τη σύνδεση ακόμα και σε άλλες διαστάσεις.

Η ταινία εκτός από μελετημένη σκηνοθεσία του Christopher Nolan και εισηγήσεις φυσικών, δείχνει πως τελικά το ανθρώπινο συναίσθημα πάντα θα παίζει ρόλο ακόμα και στα πιο περίπλοκα φυσικά φαινόμενα.

Προτείνει η Εφραιμία Μίχου

Cinema ο Παράδεισος

Το βραβευμένο με Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας φιλμ του Τζουζέπε Τορνατόρε  είναι η μία ωδή στη δύναμη της 7ης τέχνης και της κινηματογραφικής αίθουσας.

Στη μεταπολεμική Ιταλία ένας κινηματογράφος αποτελεί το σημείο αναφοράς ενός χωριού της Σικελίας. Εκεί ξημεροβραδιάζεται ο μικρός Σαλβατόρε, δίπλα στον μηχανικό προβολής Αλφρέντο με τον οποίο δημιουργεί μια πατρική σχέση τόσο καθοριστική για εκείνον όσο και οι ταινίες που παρακολουθεί μαζί του. Όταν, μεσήλικος πια και διάσημος σκηνοθέτης, μαθαίνει για τον θάνατο του Αλφρέντο, παρακολουθούμε τις αναμνήσεις του μέσω φλας μπακ.

Με τη βοήθεια του μαέστρο Έννιο Μορικόνε στη μουσική της ταινίας λειτουργεί ευεργετικά και πυροδοτεί το συναίσθημα σε αυτή τη συγκινητική νοσταλγική ταινία για την ενηλικίωση και τα απωθημένα του παρελθόντος.

Προτείνει η Δέσποινα Τζιάλλα